“Jak możesz to robić? Ja bym nie potrafił…” nie pamiętam ile razy słyszałam to pytanie. Tak, praca pielęgniarki hospicyjnej to trudne zadanie.

Po pierwsze trzeba zaakceptować śmierci i przyjąć ją do świadomości jako fakt, a z faktami się nie dyskutuje.

Po drugie trzeba zaakceptować cierpienie, ale nie ból. Medycyna jest w stanie opanować ból, duszność, ale nie jest w stanie zabrać człowiekowi lęku. Z tym każdy z nas będzie musiał poradzić sobie sam.

Koncentruje się więc na towarzyszeniu, dobrej komunikacji, nigdy nie mówię pacjentowi tyle ile nie jest w stanie udźwignąć. Nie ma sensu miażdżyć człowieka wiadomościami, których nie jest w stanie przyjąć.

Jestem krok za pacjentem, a nie przed nim. Skupiam się na każdym dniu, na budowaniu relacji, zaufaniu.

Spokojna śmierć to mój cel… jeśli uda mi się go osiągnąć to jestem bardzo szczęśliwa. Potem jest czas na emocje i bywa, że łza spływa po policzku, ale to zupełnie inna historia.